Rosemin Hendriks

Voor Rosemin Hendriks (Velp, 1968) vormt een gezicht, meestal dat van haar zelf, het uitgangspunt voor een werk. Dit gegeven werkt zij vooral lineair uit in houtskool en conté op grote vellen papier. Het grote formaat verleent de beelden een wonderlijke spanning tussen intimiteit en herkenning enerzijds en afstand en vervreemding anderzijds. De kunstenaar duidt haar werken bij voorkeur niet aan als zelfportretten, voor haar is het wezenlijker dat het tekeningen zijn. Haar werk is te zien in diverse musea.